Historie Roermond

Deel 2:
de Stadsweide als kazerneterrein.
publicatie Dagblad De Limburger 6 november 2001 door Gert Bosch.

Het Vaticaan, het heilige der heiligen, staat er nog.
Maar de rest van de kazerne op de Roermondse Stadsweide is weg.
Van de ooit zo indrukwekkende Ernst Casimirkazerne staat niet veel meer overeind. Alleen nog het hoofdgebouw. Het Vaticaan, zoals de soldaten wat lacherig zeiden. De hoogste baas van de kazerne, de commandant, hield er namelijk kantoor. Het heilige der heiligen is nu gedegradeerd tot achterkant van het moderne design outlet centre, oftewel het merkendorp. De muurschildering in de mess van de Ernst Casimirkazerne, in 1976 gemaakt door J.C. de Ree.
Roermond is eeuwenlang garnizoensstad geweest. Een stad met militairen binnen de poorten.
Die soldaten waren en zijn altijd welkom. Is het niet voor het geven van een veilig gevoel, dan toch zeker voor het vullen van de portemonnee. In de jaren twintig van de vorige eeuw is dat niet anders. Nederland gaat gebukt onder een economische crisis en Roermond deelt in de ellende. Tel daarbij de dreigende oorlogssfeer in Duitsland, en de optelsom is snel gemaakt: Roermond gaat voor een nieuwe kazerne. Ook al omdat de stad zijn titel van garnizoen in 1922 is kwijtgeraakt.De bouw van de Ernst Casimirkazerne duurt amper een jaar. Maar voor het zover is, stroomt er heel wat water door de Roer en Maas. Het ministerie van Oorlog, zo heette dat departement nog in de vooroorlogse jaren, wenst een kazerne op de westelijke Maasoever. De rivier moet als verdedigingslinie het Duitse gevaar keren. Roermond geeft echter de voorkeur aan de andere oever. Maar omdat de gemeente de kazerne hoe dan ook wil binnenhalen, is Roermond bereid in te stemmen met vestiging op de westoever.Het stadsbestuur stelt later, het is dan inmiddels 1937, twee locaties voor: één pal achter de Maasbrug op de westelijke oever, de andere op de Stadsweide. Dat terrein is net opgehoogd en zo goed als bouwrijp. Om Den Haag over de streep te trekken, laat Roermond weten dat het terrein aan de westkant vijftigduizend gulden duurder uitvalt. Door het standpunt van Rijkswaterstaat gaat de minister overstag. Volgens Rijkswaterstaat ligt de westelijke locatie in het winterbed van de Maas. Bovendien moet het terrein nog worden opgehoogd. Dat duurt de minister van Oorlog te lang; Roermond krijgt dus zijn kazerne op de Stadsweide. De minister koppelt echter wel één voorwaarde aan de deal: de stad moet het terrein 'om niet' ter beschikking stellen. Een fikse tegenvaller: de komst van de kazerne kost Roermond de lieve som van honderdduizend gulden.In maart 1938 begint de bouw van de kazerne, die eigenlijk de naam Wilhelmina zou dragen. Maar omdat een andere kazerne al die naam krijgt, moet een alternatief worden gezocht. Roermond is namelijk niet de enige stad met een nieuwe kazerne. In de jaren vlak voor de Tweede Wereldoorlog worden kort na elkaar 23 (!) kazernes gebouwd.Voor de naam van de Roermondse kazerne wordt teruggevallen op graaf Ernst Casimir van Nassau, een verre voorvader van koningin Beatrix. Hij sneuvelt in 1632 in de strijd tegen de Spaanse bezetter vlak voor de poorten van Roermond. De kazerne op de Stadsweide wordt evenals de meeste andere kazernes gebouwd naar een ontwerp van de kapitien der genie A. Boost. Op 8 augustus 1939 wordt de kazerne feestelijk in gebruik genomen.De eerste bewoners van de kazerne zijn de mannen van het 11de bataljon van het 17de regiment infanterie. Lang blijven ze niet: de soldaten worden ingezet bij de bewaking van doelen langs de Duits-Nederlandse grens. Bij de inval op 10 mei 1940 treffen de nazi's dan ook een nagenoeg lege kazerne aan. De Duitse militairen blijven tot het einde van de oorlog. Na hen nemen Amerikaanse soldaten bezit van de gebouwen. Pas in 1946 keert het 2 Bataljon 17 Regiment Infanterie terug in zijn kazerne. Latere gebruikers van de kazerne zijn de korpsen Limburgse Jagers, Oranje Gelderland en Johan Willem Friso. Eind jaren zestig komt de opleiding Technisch Specialisten naar Roermond. Vrijwilligers - mannen én vrouwen - krijgen er een technische opleiding, waarvan ze later in de burgermaatschappij profijt hebben. De opleiding begint telkens met het behalen van het rijbewijs. De inwoners van Roermond raken er al snel aan gewend dat elke ochtend een stoet militaire leswagens de kazerne verlaat.In 1992 valt het doek voor de Ernst Casimirkazerne. In het kader van de bezuinigingen op de defensie-uitgaven worden kazernes gesloten, waaronder ook de Roermondse. De laatste militairen verhuizen naar Weert. De kazerne wordt in de jaren daarna grotendeels gesloopt om plaats te maken voor het merkendorp. Alleen het 'heilige' hoofdgebouw mag blijven.